Een mystiek bezoek aan een verhalenverteller
Er plopt een berichtje in mijn linked-in box.
Het berichtje blijkt van één van de workshopgevers te zijn die ik heb ontmoet in het mooie Samaya klooster afgelopen januari. 2 jaar geleden zagen we elkaar ook al. Ieder bezig met onze eigen groep, hij – Shervin Nekuee – als verteller bij een verhalenretraite, en ik met Dansklooster.
Shervin nodigde mij uit om langs te komen in zijn schrijfhutje. Ik twijfelde omdat ik geen idee had wie hij was.
Shervin is trainer, coacht vanuit zingeving, is verhalenverteller, spreekt over Diversiteit & Inclusie, Leiderschap & Mystiek. Hij vertaalt gedichten van Rumi naar het Nederlands en draagt ze voor. Een van mijn voornemens dit jaar is om bijzondere mensen te ontmoeten. En wanneer mystiek en verhalen vertellen in 1 zin worden benoemd ben ik om.
Er was eigenlijk geen andere mogelijkheid dan gáán.
Bij aankomst op het landgoed Grubbenstein in Gennip viel alle twijfel gelijk weg. Ik genoot van de ruimte om in vertraging te luisteren en te delen. Het had alles in zich van een ritueel, er was aandacht, momentum, ritme, schoonheid, tijdloosheid en diepgang. We deelden onze passie, Shervin zijn woorden en ik speelde op mijn Tarangini, een prachtig meditatief instrument. We belanden in een retraite voor twee. De ritueelontwerper en de verhalenverteller.
Wanneer wij ons als mensen openstellen voor verhaal en ritueel, voor vertraging en verwondering. Dan schijnt de zon iets zachter en waait de wind iets vriendelijker door je haar. Als we ons gezien en gehoord voelen, voelen we ons meer mens. Het leven gaat iets minder snel.
Meestal sta ik aan de buitenkant bij sleutelmomenten, dit keer zat ik er middenin. Magie in een ritueel is niet alleen toeval, je kunt het uitnodigen en creëren. Er zijn mensen die de kunst van ritueel ontwerpen beheersen, van het vertellen van een verhaal, van het beide samenvoegen. Shervin beheerst deze kunst als geen ander.
Rite the passage
We spraken over de waarde van rites the passage, iets wat wij in onze tijd steeds meer en meer kwijt lijken te raken. Over het verlies van de kracht van de cirkel en de behoefte naar die cirkel. Het was interessant om dit ook vanuit verschillende achtergronden te bekijken en hoe veranderingen in ons religieuze leven rituelen beïnvloeden. Het loslaten van religie vanuit de kerk heeft én iets goeds én heeft een leegte bij ons achtergelaten. Onze rituelen zijn een beetje dakloos geworden. Ze hebben een nieuw huis nodig. Dat kunnen we samen, met elkaar, bouwen.
Als de behoefte aan samenzijn er is, hoe komt het dan dat het zo lastig is om deze structureel neer te zetten?
Mijn wens zou een huis zijn om samen te komen waar we rituelen en ceremonies samen kunnen beleven, maken en uitvoeren. In het begin van het coronatijd lukte dit met Dansklooster zeker, er was saamhorigheid onder de mensen, en nu? Het lijkt weer voor een deel uit elkaar gevallen te zijn. Is er te veel versnippering? Durven we ons niet meer te verbinden aan een nieuw huis?
Corona
Corona heeft een andere blik geworpen op rituelen en ceremonies. De grote behoefte tot verbinding was er zeker, maar de uitvoering was lastig. Mensen vonden andere manieren om tot rituelen te komen, om samen te komen. Online, buiten, in een grote ruimte. De ritueelontwerpers werden uitgedaagd tot creatie. In een cirkel zaten we niet knie aan knie maar met die 1,5 meter afstand ertussen. Deze tijd van afstand heeft veel nabijheid opgeleverd, er zijn nieuwe initiatieven opgestart en bestaande zijn gesneuveld. Soms heeft dit een aanmonding nodig om weer op te starten.
Verhalenverteller en ritueelontwerper
Niet elke ritueel is een verhaal, maar wel elk verhaal heeft een rituele opbouw. We beginnen en eindigen met een andere emotie en gevoelsbeleving. De kracht van verhalen vertellen, van mythen en sagen, het is wat verloren gegaan en missen we nu in onze samenleving. Het zou goed zijn als we die kracht hervinden.En zeker het rituele aspect van samen zijn mag meer in het licht staan. Door het bezoekje aan Grubbenstein werd er een oude liefde van mij wakker geschud. Het lezen en het luisteren naar verhalen. Nu ik meer rituele kennis heb, kijk ik met een vernieuwde blik naar verhalen en sagen. Deze hoeven we niet uit andere culturen te halen, dat kan natuurlijk. Maar dichtbij hebben wij ook genoeg. Zeker wanneer je verhalen en sagen uit je eigen land, omgeving haalt leer je over jezelf over het waarom van collectief gedrag.
Uitstapjes naar andere culturen maken ons rijker in verbeelding. De balans van verhalen uit andere culturen en religies en de “vergeten” verhalen uit onze eigen omgeving zorgen voor een rijk verhalen pallet.
Na mijn bezoekje keek ik de aflevering van de Verwondering waar Shervin spreekt over zijn jeugd en leven in Nederland. Over Rumi en de liefde.
Zeker in deze tijd waarin het leven zo snel voorbij gaat, is het zo belangrijk om stil te staan bij dit leven. Heb je behoefte aan vertraging in je leven een mini retraite? Grubbenstein is zeker aan te raden! Wil je hierin begeleiding kom zeker in contact met Shervin, en misschien ontmoet je mij daar ook.
Link Verwondering https://kro-ncrv.nl/shervin-nekuee
Link podcast ode aan de magie: https://open.spotify.com/episode/4TcfCMAO3uORVRfyYbeuI3?si=03c8333d1b154687