Waarom ik van rituelen hou
En mijn verhaal waarom ik er gedreven in ben
Ik wil graag iets persoonlijks met je delen en dat is de reden waarom ik de celebrantenopleiding aan de universiteit van Humanistiek ben gaan volgen.
We hebben allemaal gebeurtenissen in ons leven die belangrijk zijn.
Ik noem ze sleutelmomenten.
Mijn dochter had haar sleutelmoment toen ze over het vuur zouden springen het Sint Jansfeest.
Dit is een jaarfeest wat traditiegetrouw op de vrije scholen wordt gevierd.
Voor mij werd haar sleutelmoment mijn sleutelmoment om mij meer en meer te verdiepen in de kracht van rituelen. Ik vertel je graag mijn verhaal waarin ik de kracht van rituelen heb gevoeld en gemerkt hoe ik van betekenis kan zijn met een ritueel voor de mensen om mij heen.
Waar een oeroud ritueel op gaat in het vuur.
Ik neem je mee naar het jaar 2019.
Het SintJansfeest op de vrije school van mijn dochter.
Tijdens het Sintjansfeest springen de 6e klassers over het vuur.
Dit is een overgangsfase, een rite, een groot moment.
voor
- de kinderen
- de ouders
- de school
Bij aankomst vinden we een plek op het grote grasveld,
Kleedjes en manden en families komen hier al jaren samen.
Er gelachen en samen gegeten.
Het is goed en kijken er naar uit hoe onze dochter over het vuur gaat springen.
Het moment van het ritueel is daar.
Er is muziek en er is volksdans.
De kinderen en ouders dansen rondom het vuur dat wordt aangestoken.
De 6e klassers vormen met hun ouders de binnenste ring,
de rest van de school danst daaromheen.
- In verbondenheid,
- In saamhorigheid,
En dan een onbezonnen moment zonder focus…
Wasbenzine wordt op het vuur gegooid en het vuur vindt haar weg in de fles.
Een ontploffing als gevolg en een man staat in brand…
de hele gemeenschap staat erbij, kijkt toe en schiet te hulp…
Geen ritueel,
geen overgangsfase…
Geen sprong naar het nieuwe bestaan.
Wel grote chaos en paniek…
Ambulance, brandweer en politie.
De kinderen gingen de klassen in met hun docenten en leerkrachten
Het feest wat geen feest meer was werd opgeruimd.
Iedereen ging verslagen en vol emotie naar huis.
Een sprong over de angst en het verdriet
In overleg met de juffies kwam ik de maandag na het voorval op school.
Met een groot rond kleed, stenen in verschillende vormen en maten.
Een klankschaal en wat hout.
We zaten om het kleed en legde het Sintjansfeest met de stenen op het kleed neer.
Er werd besproken waar iedereen zat, leg het maar neer waar jouw kleedje lag.
Waar was jij, waar waren je familieleden.
Er werd gezocht tussen de stenen, vaders en moeders broertjes en zusjes werden neergelegd. Allemaal stenen en steentjes.
De kinderen zelf waren een grijze steen. Langzaam werkten we naar het fatale moment toe. Daar waar de vlam in de fles kwam en de ontploffing kwam.
Waar stond jij?
Naast wie stond jij?
Er werd gedeeld en beleefd, een lied werd zachtjes herhaald.
Er werden ontdekkingen gedaan.
En de grootste gedachte was.
Waar jij stond was Jij veilig,
Waar jouw familie stond waren ze veilig.
Iedereen was fysiek veilig.
Deze gedachte mogen we bij ons houden. Inprenten.
Het werd stil en de groep keek, waar het ritueel, de traditie bruut eindigde…
Daarna zijn we naar buiten gegaan.
En de kinderen renden, de juffen renden, en ze sprongen.
Ze sprongen over het verbrande gras.
Hand in hand alsof het echt was.
Moeders die in de buurt waren klapten en iedereen voelde even dat het echt zo was.
Dit ritueel kan voorlopig niet meer zo gevierd worden zoals “gewoonlijk”.
De kinderen en juffen hebben een helende overgangsfase gehad.
Hun ritueel is rond, herstellend rond.
Een sprong naar het nieuwe bestaan, samen met elkaar.
De school had de uitdaging om een nieuwe vorm te vinden voor dit ritueel. Het jaar erop was er geen Sint Jansfeest met iedereen omdat corona er was. Daarna kwamen er nieuwe huizen op het grote grasveld. Dit zijn nieuwe dingen die ervoor zorgen dat er een geheel nieuw iets ontworpen mag worden.
Ik ben nu wel benieuwd hoe de school dit jaarfeest dit jaar gaat vieren.
Ik heb wel een aantal ideeën…
Rituelen gaan waar woorden niet komen
Rituelen gaan waar woorden niet komen. Wanneer mensen mij vragen om een liefdesceremonie te ontwerpen dan gaat er een blik inspiratie open, dat blik hou ik rustig dicht totdat het nodig is. Vaak komen stellen met hun rituele wensen bij mij, soms kom ik met ideeën na...