Handvasten als loslaatritueel. Hoe zit dat eruit?
En is je handen niet verbinden niet heel erg ongemakkelijk?
Je bent ooit getrouwd geweest met een ceremonie en een feest.
Er waren getuigen en waardevolle rituelen en woorden
Wist je dat als je uit elkaar gaat mooie rituelen en woorden tijdens deze ceremonie ook belangrijk is.
Een zo’n ritueel is: handvasten. Letterlijk: je handen met een lint samenbinden en jullie opnieuw geloftes uitspreken. Een ritueel dat van de Kelten afstamt en gebruikt werd als ritueel bij proeftrouwen. Maar handvasten past ook mooi bij de afronding van een relatie.
Bij het uitvoeren van een handvastritueel voelen we achteruit, en kijken we vooruit.
We herdenken we wat er zo goed was,
we vertellen een een anekdote,
iets grappigs,
iets ontroerends,en denken bijvoorbeeld terug aan de geboorte van jullie kind.
Daarna kijken we vooruit, jullie gaan opnieuw een verbintenis aan. Jullie spreken opnieuw geloftes uit. Naar elkaar en naar de kinderen, als die er zijn. Na het uitspreken van jullie nieuwe geloftes bind ik jullie handen samen en bevestig jullie gelofte. De kracht voor mij is de gelofte die wordt uitgesproken en jullie elkaar aankijken.
De losse endjes worden aan elkaar vast gebonden.
Jullie gaan als gezonde gescheiden ouders verder.
Het handvastritueel kun je elk jaar herhalen. Je kunt elkaar een gelofte van goed gescheiden ouderschap beloven.
Scheiden is niet falen, het is het aangaan van een nieuwe relatie.
Een ritueel helpt om het oude af te sluiten en de nieuwe fase in te gaan.
